Want dat is wat ik ken en zelf heb ervaren. De mensen die ik heb begeleid, ondersteund of verzorgd daar hield ik in zekere zin van. Heus had ik zo m’n voorkeuren. Die zullen zij ook hebben gehad. Het was m’n vak, het was waarvoor ik was opgeleid en bewust voor had gekozen om te gaan doen in mijn leven. Ik zou ook van Bram hebben gehouden als ik hem in mijn werkende leven was tegengekomen en jou had ik wellicht ervaren als een lastige ouder ;)
Maar goed, ik weet daarom dat er vele mensen zijn die beroepshalve (en ook vast een beetje persoonlijk ;-)) van Lisse houden omdat haar leven net niet zo vanzelfsprekend verloopt als dat het bij anderen gaat. O.a. vanwege haar downsyndroom, vanwege haar ontwikkelingsbeperking, omdat ze kind is, omdat ze een hartoperatie nodig had of omdat ze behandelt moest worden vanwege een virusinfectie. Of gewoonweg omdat ze is wie ze is. En wie wij samen zijn.
Dit wetende geeft mij een gevoel van ruimte en ook wel vrijheid, om datgene net even iets makkelijker los te laten waar ik geen grip op heb. Ik kan en mag vertrouwen op anderen. Ze laten me soms wel zien dat ik niet moet achterover leunen en dat ik wel de stem van Lisse vertegenwoordig. Net als iedere andere ouder.
Tacit knowledge is iets waar ik jaren geleden al eens mee kennismaakte in een aantal verkennende gesprekken die ik voerde. Ik las ergens dat het letterlijk betekent: ‘overdracht van stilzwijgende kennis’. Het overbrengen van kennis die je wel hebt, maar niet onder woorden kunt brengen.
Hoe kan jij onder woorden brengen hoe je datgene wat je ten volste bent gaan doen, bent gaan doen? Samen de gekke dingen gaan beleven. Fantastische foto overigens!Is dat een kwestie van ‘gewoon doen’, is dat uitproberen, is dat lang nadenken en gaan doen, is dat recalcitrantie, wat is het? Is dat Bram kennen en dan durven voorbij grenzen te gaan?
Thirza Tamboer deelde een tijdje geleden een linkje van FB met me, ik deel graag enkele zinnen van een gedicht van een broer van een meisje met Down Syndroom (https://lnkd.in/e5ZYFfz6):
It might take her a little bit longer, she goes at her own pace.
It might take her a little bit longer, cause not everything has to be a race.
It might take her a little bit longer to keep all of her friends.
It might take her a little bit longer but she'll get there in the end.
It takes me a little bit longer to see the world through her yes, but when I get there it should come as no surprise 😊
Comments