Wij, Bram en ik, hebben zonder elkaar te ontmoeten, heel wat jaren met je meegelopen. In die jaren ben ook ik het gesprek aangegaan om mee te denken wat anders kan, hoe we samen creatiever kunnen kijken naar datgene wat Bram en wij als gezin, nodig hebben om ons eigen leven te kunnen leven. We hebben veel aangeraakt en zelfs weten te veranderen. Wat zou ik graag een zelfde vertrouwen willen ervaren. Wat maakt dat ik niet zie wat jij ziet?
Ik was er, bij hashtag#overgrenzen. De insteek was mooi, de organisatie werkelijk goed en de opkomst groot. Het zinderde ook echt in de zaal. De sprekers schetsten stuk voor stuk duidelijk waar we staan. In het openingsballet was er verbinding tussen de werelden. Heel helder en prachtig. Maar tussen de systemen, de zorg in instellingen en het leven thuis werd in mijn beleving in het Spant! geen brug geslagen.
Heeft Illya Soffer gelijk? Weet je pas echt hoe het is als je het pad hebt moeten gaan? Ziet men niet hoe wij thuis aan het overleven zijn en smachten naar verbinding en oplossingen voor beide werelden? Ik hoop zo dat jij gelijk hebt en voor jou en Lisse die brug wel geslagen kan worden.
Neem je me mee? Blijf je me tonen wat je ziet?
Comments