Zoals de afgelopen dagen
Afgelopen zondagnacht werd Lisse wakker met een lichte pseudokroep aanval. Ze was goed gemutst zoals altijd, maar het koste haar wel heel veel moeite om goed te ademen. Intrekkingen is de juiste term.In het afgelopen jaar, na de opname op basis van een complex verloop van een virusinfectie, heeft ze 3 keer eerder zo'n aanval gehad.
"Een virale ontsteking van de bovenste luchtwegen, in de buurt van de stembanden, meestal voorafgegaan door een verkoudheid met hoesten. Komt vaker voor bij jonge kinderen."Er waren voorafgaand geen klachten bij haar, maar altijd erna. Nu ook. Hoesten en verkouden. Het is elke keer wel even wenselijk langs te gaan bij een dokter, dit vanwege eventuele medicatie ondersteuning, maar ook monitoring.
Ik realiseer me dat het normaal voelt om even te overleggen vooraf met de dienstdoende kinderarts in Amsterdam UMC. Dat is fijn, maar dat is vanwege de complexe voorgeschiedenis. Die niet normaal is. Dit zal altijd in haar dossier staan. Ik voel hierdoor de verantwoordelijkheid om goed te observeren en signalen omzetten in handelen.
Hoe dat voor jou is geweest, als ik het zo lees was dat je dagelijkse kost. En het klinkt ook dat je het gevoel had bewijsmateriaal te moeten verzamelen om je observaties om te zetten naar betere (medische) zorg voor Bram. Of het te maken heeft met het ouderschap van Lisse of überhaupt het ouderschap, ik merk dat ik graag waarnemingen en ideeën vast wil leggen. Ze gaat na de zomer naar de kinderopvang. Blij dat het kan, maar ook met enig voorbehoud. Heb ik ze genoeg verteld? Heb ik het voldoende bijzonder gemaakt? En niet te gemakkelijk benaderd?
Of had ik het normaler moeten maken?Ja, ze is makkelijk. Maar waardoor?Tot waar laat ik het ze zelf ontdekken...? Dat is denk ik ook balans vinden, hoe doe jij dat rond de zorg voor Bram?
Comments