Zon, zee en even ontzorgen

Mijn favoriete 'brus-zomerkiekje'

De zomer is weer van start en veel gezinnen vertrekken naar het buitenland voor een zonnige vakantie. Voor veel kinderen staat de zomer in het teken van vrije tijd en onbezorgd genieten. Voor mij, opgegroeid als broer van een zusje met een zeer ernstige verstandelijke beperking, was dat anders.

Mijn naam is Michael Buynsters en ik zet mij in als belangenbehartiger voor jonge mantelzorgers; dat doe ik als coördinator van de Strategische Alliantie Jonge Mantelzorg en als bestuurslid van Eurocarers. Daarnaast ben ik de broer, zorgmentor en bewindvoerder van mijn grote kleine zus Cheryl. Mijn zusje heeft het Phelan-McDermid syndroom, waardoor ze functioneert op het niveau van een peuter en 24/7 begeleiding nodig heeft. Voor ons betekende dat: met van alles rekening houden en altijd zorgen, ook op vakantie.

Van alle hens aan dek…

Vliegvakanties met mijn zusje bleken geen succes, te veel obstakels. Zodoende werd kamperen onze jaarlijkse zomeractiviteit. Met de auto naar een ‘Hollandse’ camping in Frankrijk, met goede voorzieningen en genoeg activiteiten, voor haar én voor mij. Hoewel het fijn is dat we als gezin überhaupt in de zomer weg konden, was het voor mijn ouders nooit helemaal vakantie. Alles draaide immers nog steeds rondom de zorg voor mijn zusje, maar dan in een andere omgeving en met minder structuur. Ook tijdens vakanties hielp en zorgde ik volop mee.

… naar rust en respijt

Gelukkig mocht ik ook mee kamperen met mijn opa, zijn vriendin, haar zoon en de honden. Die vakanties waren compleet het tegenovergestelde van de onze. Wandelen en spelen in de natuur, tot rust komen en even kind kunnen zijn. Ik vergeet nooit hoe het voelde om meer ademruimte te krijgen en geen verantwoordelijkheden te hoeven dragen - op de vaat na dan.

Nu het zomer is, denk ik vaak aan andere ‘brussen’ (broers en zussen van iemand die intensieve zorg nodig heeft). Ook zij verdienen de ruimte om even niet te hoeven zorgen.

Niet ieder gezin heeft het sociale netwerk of de middelen om dat zelf te organiseren. Maar gelukkig bestaan er initiatieven die daarbij kunnen helpen. Zo hoor ik jonge mantelzorgers wel eens over een onvergetelijke ervaring met Villa Pardoes, die zorgende gezinnen een onvergetelijke vakantiebeleving biedt. Daarnaast kan respijtzorg, de tijdelijke overname van de zorg, soms verlichting bieden. Vaak denken we daarbij aan ondersteuning voor ouders, maar het effect voor de brussen is minstens zo groot.

Ontzorg jonge mantelzorgers!

Elke zomer hoop ik dat steeds meer kinderen en jongeren, die zorgen voor een dierbare, even op adem kunnen komen. Of het nu bij opa en oma is, met een organisatie als Villa Pardoes, of via respijtzorg. Een kind dat opgroeit met zorgen, verdient ook zeker een zomervakantie.